Marion rijdt. Ik hoef alleen maar het landschap van Oostenrijk te bewonderen en naar de autoradio te luisteren. Haar blik blijft intussen gericht op de weg.
“Is het mooi?” vraagt ze.
“Ja.”
Alles lijkt mooi, want we zijn een paar dagen ‘weg’. Steeds vaker willen we even uit ons dagelijks leven ontsnappen om rust te krijgen, niet opgesloten te zijn in de val van de alledaagsheid. We verlangen terug naar de verrassing die ooit vanzelfsprekend was, toen we onnozel waren en niet wisten dat er ooit iets anders komt dan toekomst.
Hoe vaak we de radiostations ook wisselen, we horen altijd de zelfde muziek en het nieuws stemt ons droevig. Mannen met geweren die sneller schieten dan het geluid, vermiste en misbruikte vrouwen, boze burgers die elkaar uitdagen en bereid zijn tot het uiterste te gaan omdat ze zich niet herinneren hoe je terugkeert naar het schoolplein waar verzoening wet was, oplopende aantallen slachtoffers die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats waren, machthebbers die de woorden verdraaien en machtelozen die weten dat ze liegen maar ze toch willen geloven, stormen die steeds heviger de huizen waar we veilig dachten te zijn proberen weg te blazen. Waar je je ook bevindt, elk half uur komt de buitenwereld langs om in enkele zinnen de stand van zaken op planeet aarde te beschrijven en vervolgens gaan we weer verder met vrolijke muziek over de liefde.
Wijsheid, we hebben veel wijsheid nodig, maar er is nog geen verdienmodel voor. Pas als dat er is zullen we het omhelzen. Misschien zal het binnenkort veranderen, want onderzoekers van de San Diego School of Medicine hebben een schaal ontwikkeld om wijsheid van mensen te kunnen vaststellen. De San Diego Wisdom Scale. Wijze mensen worden gezond oud en dat is gunstig want zulke mensen hebben weinig zorg nodig en kosten niet veel, zijn al gelukkig als ze de hond uitlaten of als de kat bij ze op schoot kruipt. Ondernemende therapeuten die niet eens de eigen veters kunnen strikken zullen zich aandienen om mensen uit de knoop te halen zodat ze met gratie de dood in de ogen durven kijken. Een wijs mens weet dat de dood niet belangrijk is. Als de chemo niet meer werkt kunnen we nog een workshop filosofie van de dood volgen.
De reis duurt lang. We zwijgen, zingen soms een liedje waarvan we de tekst snel leren omdat het nog vaker langskomt dan het nieuws. Het gaat over jongens en meisjes die doen of ze van de straat zijn, naar liefde zoeken en uiteindelijk hun hardheid opgeven en hun hart openen voor het geluk. Sprookjes om in te geloven zodat we de sluipschutters niet hoeven zien. Gelukkig leven is uitsluitend mogelijk als we zin kunnen geven aan de willekeur. Het dementeren van de moeder, de dood van je zus en de zekerheid dat we zelf de dans niet zullen ontspringen. Wat voor verhaal zullen we verzinnen om het onvermijdelijke zinvol te maken?
Als we de auto verlaten, beklimmen we de bergen tot er alleen nog maar ijle lucht en vergezicht is, we nergens meer aan kunnen denken en alleen de transpiratie en de pijn in versleten gewrichten ons herinnert aan onze menselijkheid. Boosheid en droefheid zijn verdwenen.
“Zwaar,” hijg ik terwijl we een smalle stenen trap beklimmen die ons voert naar de ruïne van een klooster.
Zegt ze iets terug? Ik verlang naar haar stemgeluid en verbreek de heilzame stilte met zinloze pogingen wijs te lijken.
“We hebben nog flink wat uithoudingsvermogen in huis, maar zijn we in staat om elke dag weer te proberen gelukkig te zijn?”
Ineens zijn we boven, zijn de bomen verdwenen en blijft slechts het uitzicht.
“Mooi.”
De gekte van deze tijd en dan tóch ondanks je ziekte de stilte en de ijle berglucht opzoeken, dat is toch wijsheid? Alles uitschakelen en van het moment genieten en van elkaar. Fijne dagen in de bergen!
Mooi
Mooi verwoord als altijd!
geachte Yvan Wolffers . We kennen elkaar niet . Slechts een heel klein beetje . Ik portretteerde Marion; jij ontving ons zo vriendelijk in jullie huis . Ik volg jullie leven; ik lees jouw prachtig geschreven verhalen; zie veel foto’s en vanochtend dacht ik aan een beeld, waarin Eberhard van der Laan , jullie vriend, een boek van Marion presenteerde, in Amsterdam .. Wij waren daar ook bij aanwezig . Genoten, en nu in dierbare herinnering aan onze burgemeester van Amsterdam. met warme groet . Hannet Rodenrijs
Zoveel mogelijk mijn eigen wereld creëren is al jaren mijn credo. Bewust kiezen voor rust en schoonheid. Mensen zijn voor mij veel te vaak stoorzenders. Grof en schreeuwerig. De toevallig zo ontstane samen)? leving ( en bepaald niet door de meest fijnzinnge geesten) is niet de mijne. Ik zit met lieve familie en kleinkinderen 10 dagen in de Ardennen ( Bomal e.o.) 3uurtjes rijden en je voelt je in Franse sferen. De huizen zijn van natuursteen en de dorpen hebben zich organisch genesteld tegen de heuvels aan. En ja , ook hier druppelt tegen wil en dank nieuws binnen. Een meisje is vermist. Maar het is hier vooral stil. Beginnende herfst. Wijs genieten van alle seizoenen ! Genietze!
Geniet zolang het nog kan, dat deden mijn man en ik ook, tot het laatst toe….
Nu ben ik alleen en probeer voor 2 te genieten maar dat valt niet altijd mee.
Lieve groet,
Cecile Kreuze
Ook al valt er binnen in huis weinig te genieten……Ieder huisje heeft zijn kruisje. Schijnt opeens de zon naar binnen. Ik bedenk me geen seconde en zet zonnebril op en ga me nestelen in de tuinstoel op het balkon. De warmte op mijn huid voelt zaligmakend…..Als dat ook weer niet even genieten is…..Wat anders????? Laten we genieten met z’n allen,
Groet,
Hilde
Be still my soul
Mooi, en op een ‘juist’ moment lees ik dit!
Lieve Ivan geniet zolang het nog kan samen met Marion.!
Prachtige overpeinzing. Geniet van de bergen, elkaar en het moment.
Prachtig verhaal sluit bij aan bij:
Bram Vermeulen ~ Boven op de berg
‘t Was boven op de berg dat ik begreep
en besloot het nooit meer te vergeten
‘t Was boven op de berg dat ik begreep
wat ik allang had moeten weten
Diep onder mij het zachte groene dal
Hier boven mij de wolken in het blauw
‘t Was boven op de berg dat ik begreep
wat ik nooit meer vergeten wou
geen stem geen vuur vanuit een struik
gewoon de vage bergen in de mist
t”˜was boven op de berg dat ik begreep
dat ik dit al langer wist
altijd altijd…altijd
geen donderslag bij heldere hemel
ook niet de bleke sikkel van de maan
t”˜was boven op de berg dat ik begreep
ik kan ook zonder angst bestaan
was het de wind die mij vertelde?
je bent nooit alleen op deze aarde!
t”˜was boven op de berg dat ik begreep
wat ik allang bewaarde..
was het de warmte van de zon?
de geur van steen door mij erkend?
‘t Was boven op de berg dat ik begreep
je bent nooit alleen als je samen met jezelf bent
t”˜was boven op de berg dat ik begreep
je bent nooit alleen als je samen met jezelf bent
altijd altijd ….altijd
https://www.youtube.com/watch?v=sKHA6BBWGwE
Iedere dag blijven genieten ,de ene dag gaat het beter af als de andere ,deze colum schiet in de roos.
Prachtig!
Oepss er wordt hier gecensureerd. Brrrrrrr. All the best!