Kunnen we nog wel over iets anders schrijven dan over de foto van het jongetje en de beelden van groepen mensen die zich verdringen om desnoods door de ramen van stilstaande treinen te kruipen om maar steeds verder weg te komen van de dorpen waar ze geboren werden, trouwfeesten vierden en gelukkig waren? Wat zou ik vandaag op papier moeten zetten over het verband tussen het gebruik van koolzuurhoudende dranken en een grotere kans op hartproblemen? Wie zit er op dit moment nog op zulke informatie te wachten? En je zal maar sportverslaggever zijn vandaag. Je krijgt het toch niet voor elkaar om de strijd in de Amsterdamse Arena belangrijk te vinden als een pagina verder in je krant foto’s staan van de wereldarena. Of moet ik weer een stuk lang mijmeren over hoe jammer het is dat ik prostaatkanker heb en dat we allemaal doodgaan? Dat lukt me niet als de wereld in brand staat. Ik kijk al een tijd naar een leeg computerscherm en de zelfde dingen komen steeds terug. De duizend reflecties van het beeld van verdronken kinderen op een strand, waar je liever toeristen ziet liggen. En nee, dan laat je je niet door je emoties of schuldgevoelens meeslepen, maar door een intense ongerustheid.
Waar we nu getuige van zijn is zo groot dat het alles overstijgt en is niet alleen belangrijk voor de vluchtelingen, voor de kinderen die nog niet kunnen zwemmen, voor de verwarde bewoners van dorpen in Europa die vrezen dat hun skyline nooit meer het zelfde zal zijn als daar tenten verschijnen, maar voor de toekomst van ons en onze dochters en zonen. Je hoeft geen groot ziener te zijn om te beseffen dat wat er nu gaat gebeuren beslissend zal zijn voor hoe de wereld er de komende tientallen jaren uit zal zien.
Het gaat over de derde wereldoorlog die uitgebroken is en niemand durft dat hardop te zeggen omdat we nog altijd denken dat als we het ergste ontkennen het er gewoon niet is. Zo lang je over vluchtelingen en humanitaire crisis praat lijkt het nog op iets anders. Op iets in een land ver weg dat ons niet aangaat. Overal ter wereld wordt echter gevochten en we weten niet meer zo goed wie onze vijand nu precies is. Of je nu in Bangkok een tempel bezichtigt of de trein naar Parijs neemt, nergens kun je je nog helemaal veilig voelen.
Sluimerde de groeiende tegenstellingen tussen bevolkingsgroepen, tussen door boze mensen gehijackte religies en tussen sociale klassen al een tijd, we konden het nog negeren. Het werd gebagatelliseerd, we noemden het een regionaal probleem, de Arabische lente, falende staten, plaatselijk terrorisme. De maskers gaan echter steeds meer af, de woorden worden steeds feller, de bedreigingen steeds serieuzer en de dood steeds normaler. Het onvoorspelbare is al veel eerder begonnen. De ‘oude wereld’ is voorgoed voorbij en door de opwaartse druk komt de armoede, de uitbuiting en de willekeur in de verwaarloosde delen van de wereld van onder uit de trechter omhoog. Als luchtbellen zien we exploderende regio’s in onze trillende handen opkomen. Het enige waar we toe in staat zijn is verontwaardiging dat ze de grote verjaardagstaart van het ongestoorde zonnige leven verstoren.
Vaak worden vergelijkingen met de tweede wereldoorlog gemaakt, omdat dat zo’n beetje ons ijkpunt is voor het ergste wat kan gebeuren. Die derde wereldoorlog ziet er niet zo uit als de vorige wereldoorlogen. Het is ouderwets elkaar eerst de oorlog te verklaren. Wat er nu plaatsvindt heeft veel grotere dimensies. Ten eerste omdat we in vergelijking met die tijd nu wereldwijd met elkaar verbonden zijn. We hebben elkaar en nog veel meer via de digitale wereld grondig leren kennen. We weten alles, zelfs hoe je in je bijkeuken een bom in elkaar zet. Daar komt nog bij dat in 1935 er 2 miljard op de aarde leefden van wie de meesten geen idee hadden dat er ook nog veel anderen bestonden, maar we nu met 7,2 miljard mensen in competitie zijn om grondstoffen, energie, schone lucht en gezonde voeding. Ja die competitie, die zou goed voor onze economie zijn want het zou het beste in de mens naar boven halen. Misschien onder speciale condities, maar ook het slechtste. Samenwerken lijkt steeds moeilijker te worden omdat we op school vooral leren uit te blinken, hoe we voor onszelf op moeten komen en vergeten te luisteren.
Het lijkt me niet ondenkbaar dat die stroom vluchtelingen niet stopt voor er in de brandhaarden van de wereld niemand meer woont en alle tempels verwoest zijn. Laten we ons daar maar op voorbereiden en bedenken dat we mensen die niet bang zijn om dwars door woestijnen, door treintunnels, door het prikkeldraad heen een onzekere toekomst tegemoet te lopen alleen maar tegen kunnen houden als we de vluchtelingen van die oorlog ook nog gaan bestrijden. Niet omdat we een beschaafd land moeten lijken, zullen we de vluchtelingen helpen, maar omdat de enige uitweg uit oorlogen is om samen te werken met anderen.
Je zult vluchtelingen zo snel mogelijk moeten integreren in de economie van je land, want ze gaan over een half jaar niet fluitend terug met de trein van Amsterdam naar Wenen, naar Budapest, naar Skopje en door naar Kobani of Allepo. Ze zullen hier zijn tot de derde wereldoorlog uitgewoed is. Uiteraard krijgen de vluchtelingen in die tijd kinderen die Nederlands leren en aan een Nederlandse universiteit willen studeren. De vluchtelingen brengen hun eigen ideeën over wat normaal is en wat niet met zich mee, en ja we weten dat het twee generaties duurt voor er sprake is van interculturalisatie en acceptatie. Iedereen die bij de geschiedenislessen heeft opgelet weet dat zo de mensheid zich ontwikkeld heeft. Daardoor weten we ondertussen ook hoe je met die uitdagingen om moet gaan en wat je zeker niet moet doen. Ze niet jarenlang in het niemandsland van de politiek-ambtelijke besluiteloosheid laten wachten. Dat creëert een nieuwe klasse ontevredenen en het levert de bron voor je volgende conflict.
Waarom zijn er zo weinig politieke leiders in Europa die het grotere plaatje zien? Die een goed plan ontwikkelen voor het omgaan met de vluchtelingen van de derde wereldoorlog zodat we niet elke dag van die rotfoto’s hoeven te bekijken. Europa redt het niet om nog een half jaar elke dag de beelden te moeten zien van mensen achter hekken die in de reservaten van de uitzichtlozen moeten blijven en kinderen die het slachtoffer worden. Aan het werk. Ik heb toch niet voor niets op u gestemd.
Nou lieverd,ik ben er helemaal stil van…
En zo waar wat je opschrijft maar het lijkt er wel op of mensen hun kop in het zand steken …
Zo van ik zie jullie niet en jullie zien mij niet…
Maar door jou duidelijk schrijven hierover zullen er toch wel meer ogen open gaan dan twee hoop ik …
Derde wereldoorlog …tja,de rillingen lopen over mijn rug …en zij,zij die op de vlucht zijn geslagen …
Zij zaten er al midden in…
Maar nu nog het besef aan iedereen door laten dringen …
Dat is nog de grootste klus.
Warme omhelzing voor jou en Marion en dank voor het delen van jou schrijven.
Liefs Gerdi Muller Verbeek
Hier heb ik niks meer aan toe te voegen…
dank je wel voor dit schrijven!!! ik deel het op fb. om het door te geven.
bedankt voor je helder denken..!!
Dank voor je heldere inzicht en waar ik het mee eens ben, ik zal je schrijven delen waar ik kan!
Heb ondanks alles toch een mooie dag!
Dank je wel Ivan voor deze prachtige analyse ik deel hem
Politiek kent geen empathie. Geen lange termijnvisies. Pragmatisme-van-de-dag staat vooraan. Opportunisme blijft de belangrijkste drijfveer. Een nauwelijks te bestrijden kwaad, geworteld in mensen waarop wij stemmen.
Eindelijk echte wijze woorden. Jammer genoeg ontgaat dit zelfs de schrijver.
100% eens! Dank.
Lieve Ivan,
Het grote woord is eruit. Jij durft het op te schrijven. We leven dan eindelijk in de 3e Wereldoorlog.
Afrikanen, vooral mannen, willen naar Engeland. Midden-Oosterse families willen eigenlijk thuis blijven, maar er heerst een eng beest in hun land – en zij rennen wanhopig voor het beest uit naar het samenraapsel Europa. Europeanen zitten ook niet meer rustig op hun comfortabele stoel.
Zelfs de aarde komt in opstand, na eeuwen van mishandeling. En ieder individu heeft dan ook nog es z’n eigen kruis te dragen…
Hoe kunnen we dit ooit behappen?
Die derde wereldoorlog is inderdaad al enig tijd gaande, alleen gaat die niet tussen door boze mannen hijackte religies, maar tussen een religie die inherent geweldadig is en alles waar het (nog) vrije westen voor staat. Zelf maakt deze religie er geen geheim van dat het streven is het Westen ten gronde te richten, een ieder die de moeite neemt de oorspronkelijk bronnen te raadplegen kan zich daar zelf van op de hoogte stellen. Dát niet durven benoemen is net zo goed wegkijken en hopen dat het niet bestaat omdat we díe waarheid niet onder ogen willen zien.
De kiemen van uitbreiding van deze oorlog in eigen land en omstreken zijn reeds lang gezaaid, want inderdaad, ze brengen hun eigen ideeen mee aangaande wat normaal is. Wie weet op welk religieus rangen systeem de maatschappijen waar deze mensen uit afkomstig zijn, weet ook hoe de maatschappij van de toekomst er hier zal uitzien. Bereid u daar maar op voor.
Sorry, wat heeft religie hier mee te maken? Elke basis leer van elke religie is hetzelfde. Niet stelen, niet doden etc. De situatie zoals ze nu is is maar op één ding gebaseert: geld, meer geld en vervolgens geld. Dus weet je nu ook wie verantwoordelijk hiervoor zijn. Je moet het alleen wel even durven aanvaarden en onder ogen zien.
Dank je wel voor je woorden, ik draag ze door en probeer er naar te leven.
Dit schrijven. Een van de beste manieren om van binnenuit, dichtbij, in contact de verbinding te maken.
Ik verwacht de eerste vluchtelingen binnen een paar weken aan tafel.
Diepe buiging.
Niet alleen diep onder de indruk van dat driejarig jongetje, maar ook van dit commentaar. Klasse om het zo te kunnen verwoorden.
U heeft zoooo gelijk.
De derde wereldoorlog is al lang geleden begonnen. Het komt nu alleen dichterbij.
Zeer verontrustend. Inderdaad ook bepalend voor de komende tientallen jaren…
Dank je voor het verwoorden van mijn verwardheid.
dank Ivan, helder en duidelijk als altijd!
Dank het is gewoon duidelijk! Ik begrijp het dus wel maar kon die woorden niet vinden.
Dank Ivan ….Deze woorden horen op de voorpagina’s te staan. X
Dank voor je woorden. Ik hoop en bid dat mensen wakker zijn geworden. Oog en hart krijgen voor elkaar en zo er te zijn voor al die mensen die op de vlucht zijn voor het kwaad. Ik bid voor hen en onze ‘leiders’ dat ze de moed hebben iets wezenlijks te gaan doen.
Geraakt door deze woorden. Sluit me er volledig bij aan!
De enige oorzaak van deze situatie is geld.
Niet een religie, niet een politieke stroming, niet een bepaald ras. Het enige waar nu vandaag, op willekeurig welk moment dan ook, iedereen voor klaar staat is geld verdienen. De armen om wat verlichting te krijgen van het dragen van financiele lasten. (Zo koop je zelfopblaas terroristen, door hun familie een paar miljoen te geven.)
De ondernemende klasse om ze zo rijk te laten worden dat ze in het elite groepje kunnen stappen. (Lekker handje schudden met ministers, ambassadeurs, hier en daar een verdwaalde artiest of een figuur met een adelijke titel.)
De elite om ze lid te laten worden van de multi-milionare club.
Hier wordt besloten welke economische stappen gezet kunnen worden en wie daar financieel beter van wordt en vervolgens als je heel goed bent, of een gigantisch berg geluk hebt of iets heel goed weet te verkopen dan kom je terecht in de Billionairs club.
De billionairs club bepaalt het reilen en zeilen van de wereld… Vanachter de schermen.
Terwijl het werkende klootjes volk (99 % van de wereld) wordt ” zoet gehouden of afgescheept”, (kies er maar één uit) met democratisch stemmen, of het aanhangen van een geloof of een idee wordt gegeven dat als je goed je best doet, dan kom je er wel.
(Waar je komt en hoeveel je je best moet doen, is nooit duidelijk.)
Er is een oplossing. The use of GITHUB!!!
https://www.ted.com/talks/clay_shirky_how_the_internet_will_one_day_transform_government
ik heb vooral schrik voor het verder bestaan van het zionisme, die zoveel dirigeert op onze planeet…..of ben ik mis?
De derde wereldoorlog is volgens mij al begonnen op 9/11
Geen paniek. Het duurt een poos voordat mensen en politici beginnen te beseffen dat ze moeten samenwerken. De mensen die nu komen maken vaak deel uit van een hoger echelon. Ze hebben geld. Die kunnen zich aanpassen aan onze samenleving. We konden vroeger toch ook zonder koelkast, tien paar schoenen, een eigen huis? Zo ongelukkig waren we niet. We zullen veel moeten inleveren van ons materialisme. Het is moeilijk financieel terug te moeten. Maar dat zal gebeuren. We gaan elkaar weer aankijken, helpen, praten. Dat is het belangrijkste voor mensen. En degenen die hier komen voor een beter materialistisch leven zoeken het weer ergens anders.