by ivan wolffers | May 19, 2020 | Weekboek van Ivan Wolffers
Vervuld van warmte en dankbaarheid schrijf ik mijn woorden, vervuld van ontzag voor zoveel goede wensen. Meer dan ik ooit kan beantwoorden. Hoe goed is het om 72 jaar te worden. En dan mijn kleindochters die op gepaste afstand in de tuin begeleid op de ukelele van...
by ivan wolffers | May 11, 2020 | Weekboek van Ivan Wolffers
Is de lente voorbij en begint nu de herfst? De zomer waar we allemaal zo naar uitkeken, met bezoek aan het strand, door de zon verbrande schouders en bierbuiken, zonsondergangen die je denkt eeuwig te zullen onthouden, tot laat buiten zitten met fijn gezelschap en een...
by ivan wolffers | May 3, 2020 | Weekboek van Ivan Wolffers
Hoe we echt onze handen moeten wassen is nu wel duidelijk neem ik aan. Jaren lang hebben we er maar een potje van gemaakt. Het hoesten in de elleboogplooi hebben we beschouwd als iets voor gezondheidsfreaks. Minstens 20 seconden lang wassen, lekker met de vingers van...
by ivan wolffers | Apr 26, 2020 | Weekboek van Ivan Wolffers
De dagen zijn als nerveuze vogels, die je pas ziet als ze geschrokken opvliegen. In de ochtend roepen ze met veel gefluit, getwitter en getsjilp om aandacht. Bij dreiging worden ze stil en vliegen ze in paniek op om elders rustig op een tak neer te strijken en opnieuw...
by ivan wolffers | Apr 20, 2020 | Weekboek van Ivan Wolffers
Er is altijd een manier waarop iets kleins in een groter geheel past. Een geboorte op een onverwacht moment in een stal in een vluchtelingenkamp. De moord op iemand die voor vrede pleit. Een virus dat zich onaangekondigd meldt op een feestpartij. Wij mensen maken van...
by ivan wolffers | Apr 10, 2020 | Weekboek van Ivan Wolffers
Zelf trok ik langzaam mijn mooiste pak voor haar aan en zocht Marion de kleding die haar blij zou maken uit. Samen kwamen we traag op gang. Alles moest zorgvuldig gebeuren op deze dag, precies zoals zij het gewenst zou hebben. Eerst maakte Marion zoals elke dag de...
Recent Comments