by ivan wolffers | Jan 17, 2022 | Weekboek van Ivan Wolffers
Op het acht-uur journaal zag ik afgelopen zondag een gesprek met een vrouw die zegt dat het met de Corona crisis nogal meevalt. Paniek over de omikron variant van het virus zou gecreëerd worden om de mensen bang te maken, maar de geinterviewde vrouw ziet nog geen...
by ivan wolffers | Dec 25, 2021 | Weekboek van Ivan Wolffers
Een chemokerst wordt het dit jaar waarin ik het lekkerste voedsel ter wereld voorgezet krijg, maar niets proef van wat ik eet en mochten mijn smaakpapillen toch iets waarnemen dan is het te zoet, te bitter, te veel. Ik ben op de helft van de kuur en het valt me erg...
by ivan wolffers | Nov 21, 2021 | Weekboek van Ivan Wolffers
Dagelijks maak ik een wandeling door het bos bij ons in de buurt. Vrijwel elke boom komt me vertrouwd voor, als een kennis die ik vriendelijk groet. Verdwalen zal ik hier niet zo snel, maar het is anders met de echte wereld waarin ik ben terecht gekomen. Zolang ik in...
by ivan wolffers | Nov 8, 2021 | Weekboek van Ivan Wolffers
Het bos waar we graag wandelen is in twee jaar grondig veranderd. De smalle paden zijn breder geworden, de paddenstoelen laten hun hoed niet meer graag zien en het wemelt er van de nieuwe gezichten. We groeten iedereen die we ontmoeten want we delen dit mooie stuk...
by ivan wolffers | Oct 31, 2021 | Weekboek van Ivan Wolffers
Op een dag zag ik de grijze haren op mijn donkerblauwe vest. Het waren er teveel en ik wist wat dat betekende. Ik plukte, plukte om mijn kleding onberispelijk te houden, maar ze vielen te snel voor mij om ooit nog donkere kleren te dragen en er verzorgd uit te zien....
by ivan wolffers | Oct 24, 2021 | Weekboek van Ivan Wolffers
Chemotherapie, het is een woord waaromheen de doem van een folterkamer hangt. Wie die weg gaat, reist in de verbeelding van de angstige de dood tegemoet. Ik weet het niet, maar ben blij dat ik die behandeling kan volgen omdat het nog de hoop biedt dat ik mijn...
Recent Comments