Week 37 – 2022

Op 15 september 2022 werd mijn oudste kleindochter zeventien jaar en we vierden dat met taart en veel gezang bij haar moeder thuis. Wat een voorrecht dat we getuige mochten zijn van haar ontwikkeling. Vanaf de dag dat ik vanuit Rome moest vliegen om op tijd voor de...

Week 2022 – 34

In de jaren zeventig, de eerste keren dat ik samen met mijn vrouw Marion Bloem Indonesië bezocht was ik onder de indruk van de drukte die ontstond als de zeventiende augustus naderde. Luid weerklonk het volkslied en vrolijk wapperde het rood en wit. Dat was nog eens...

Week 2022 – 30

‘Lees niets meer van je. Houd dus mijn hart vast,’ schreef iemand die ik niet ken me, maar regelmatig mijn weekboek las. Ja, ze heeft gelijk, ik was altijd gul met woorden en geleek op iemand die in een gesprek geen stiltes verdraagt. In de jaren zeventig de tijd dat...

Week 2022 – 18

Aan Marion zei de chirurg dat het weinig gescheeld had of ik was overleden aan een infectie met vleesetende bacteriën. Die onzichtbare kannibalen vermenigvuldigen zich duidelijk veel sneller dan de kankercellen die nu al twintig jaar op hun gemak bezig zijn me naar...

Week 2022 – 16

Het leek me een leuke zin om een verhaaltje mee te beginnen – ‘Het begon allemaal op de dag dat mijn hand explodeerde’ – want het intrigeert, de nieuwsgierigheid van de lezer wordt maximaal geprikkeld en dan kon ik aansluitend vertellen over mijn eerste nacht op de...

Week 2022 – 07

Beste wappen. Ik ga niet het denigrerende woord wappies gebruiken sinds ik deze week van jullie hoorde dat wij wetenschappers het helemaal mis hebben gehad en dat de mensen die ons probeerden te waarschuwen ons niet te laten vaccineren het goed hebben gezien. Is het...