by ivan wolffers | Nov 21, 2021 | Weekboek van Ivan Wolffers
Dagelijks maak ik een wandeling door het bos bij ons in de buurt. Vrijwel elke boom komt me vertrouwd voor, als een kennis die ik vriendelijk groet. Verdwalen zal ik hier niet zo snel, maar het is anders met de echte wereld waarin ik ben terecht gekomen. Zolang ik in...
by ivan wolffers | Nov 8, 2021 | Weekboek van Ivan Wolffers
Het bos waar we graag wandelen is in twee jaar grondig veranderd. De smalle paden zijn breder geworden, de paddenstoelen laten hun hoed niet meer graag zien en het wemelt er van de nieuwe gezichten. We groeten iedereen die we ontmoeten want we delen dit mooie stuk...
by ivan wolffers | Oct 31, 2021 | Weekboek van Ivan Wolffers
Op een dag zag ik de grijze haren op mijn donkerblauwe vest. Het waren er teveel en ik wist wat dat betekende. Ik plukte, plukte om mijn kleding onberispelijk te houden, maar ze vielen te snel voor mij om ooit nog donkere kleren te dragen en er verzorgd uit te zien....
by ivan wolffers | Oct 24, 2021 | Weekboek van Ivan Wolffers
Chemotherapie, het is een woord waaromheen de doem van een folterkamer hangt. Wie die weg gaat, reist in de verbeelding van de angstige de dood tegemoet. Ik weet het niet, maar ben blij dat ik die behandeling kan volgen omdat het nog de hoop biedt dat ik mijn...
by ivan wolffers | Oct 11, 2021 | Weekboek van Ivan Wolffers
De Parijse grootproducent van slimme zinnen en aforismen Nicolas Chamfort (1741-1794) schreef: ‘Bij elk nieuw levensstadium ben je weer een groentje.’ Dat wist ik al omdat ik in mijn arrogantie dacht alles te begrijpen, maar het zo mis bleek te hebben toen de dokter...
by ivan wolffers | Oct 3, 2021 | Weekboek van Ivan Wolffers
De nacht nadat ik mijn eerste docetaxol chemo had gekregen werd ik telkens wakker. Op mijn tenen sloop ik naar het toilet, maar de planken van de houten vloer in onze slaapkamer huilden onder mijn blote voeten. Ik wilde voorkomen dat Marion gewekt zou worden en...
Recent Comments