by ivan wolffers | Mar 28, 2020 | Weekboek van Ivan Wolffers
Het lijkt jaren geleden. Voordat het virus de macht overnam in onze samenleving, keek ik naar een televisieprogramma over het aanbieden van excuses door onze vorst aan het land waar – nóg veel langer geleden – een oorlog gevoerd werd om een einde te maken aan de...
by ivan wolffers | Mar 23, 2020 | Weekboek van Ivan Wolffers
Als we uitgezongen zijn op de balkons, als Jerry en de Pacemakers ons niet meer ontroeren en we geen voorjaarsvakantie hebben waar we naar uit kunnen kijken, wat gebeurt er dan? We lopen door het bos dat al zo lang tegenover ons huis ligt. We hoeven de weg maar over...
by ivan wolffers | Mar 19, 2020 | Weekboek van Ivan Wolffers
’s Morgens om acht uur meteen als de supermarkt in ons dorp open gaat en er weinig mensen zijn, kom ik haar daar tegen, een goede vriendin van Marion. Ik zwaai van ver naar haar. ‘Hé hallo,’ zegt ze en lacht. ‘Onwerkelijk deze ongewone tijden.’ ‘Ja.’ Daarna weten we...
by ivan wolffers | Mar 16, 2020 | Weekboek van Ivan Wolffers
Eens in je leven maak je zo’n pandemie mee en daarom voelt het als een historisch moment. Zoals mijn grootvader en mijn vader de Spaanse griep in 1918 overleefden. En hoe in de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw de schaduw van de dood gedurende de hoogtijddagen van de...
by ivan wolffers | Mar 5, 2020 | Weekboek van Ivan Wolffers
Zij zit op een bed in het huis waar ze meer dan zestig jaar heeft gewoond en kijkt af en toe vol verwachting door het raam naar buiten. Op het tafeltje voor haar ligt een boek met foto’s van vroeger en van de kleinkinderen die nog maar zelden op bezoek komen. Telkens...
by ivan wolffers | Feb 27, 2020 | Weekboek van Ivan Wolffers
Schrijven over de geesten uit een ver verleden is als archeologie. Laag op laag wordt voorzichtig weg geschept, resten die mogelijk uit een ander tijdperk stammen terzijde gelegd om nader te bekijken, scherven worden aan elkaar geplakt tot er iets zichtbaar wordt van...
Recent Comments