by ivan wolffers | Mar 30, 2018 | Weekboek van Ivan Wolffers
Een Jaguar, een BMW, een Cooper, een vrouw en twee mannen staan te praten bij de inrit van een huis. De poort is gesloten. Wij lopen er langs tijdens onze dagelijkse wandeling als we genoeg hebben geschreven. Ons dorp is klein. “Hoe gaat het?” vraagt de vrouw. “Goed...
by ivan wolffers | Mar 24, 2018 | Weekboek van Ivan Wolffers
Als ik een tijdje gezeten heb en naar het toilet moet, loop ik als een acteur die een oude man moet spelen. Iets voorover, mijn been met de versleten heup telkens bijtrekkend, de armen iets breder voor het evenwicht en niet te vlug. De terugkeer is gemakkelijker omdat...
by ivan wolffers | Mar 16, 2018 | Weekboek van Ivan Wolffers
Terwijl ik schreef omdat een schrijver nu eenmaal schrijft, anders voelt hij zich niet gelukkig, kwam er ineens iets op mijn scherm te staan, waar ik niet over had nagedacht. Normaal gesproken denk ik na over wat ik uit mijn vingers laat komen. Ik kan je verzekeren...
by ivan wolffers | Mar 9, 2018 | Weekboek van Ivan Wolffers
De nieuwe medicijnen waarmee ik deze week ben begonnen hebben een magische uitstraling. Ze komen uit een heel andere familie dan de middelen waarvan ik alle neefjes en nichtjes ondertussen wel heb leren kennen en met wie de liefde een beetje voorbij is. Ik heb nog een...
by ivan wolffers | Mar 3, 2018 | Weekboek van Ivan Wolffers
“Nee, het kan echt niet eerder,” zei de jonge vrouw die bij de apotheek werkt en per ongeluk die middag mij aan de telefoon kreeg. Ik, een verontruste man die opbelde omdat het witte bestelbusje van de apotheek nog niet was langs geweest om het medicijn tegen de...
Recent Comments