Week 2017 – 39

Ooit, toen ik met mijn coschappen begon, besloot ik een dagboek bij te houden. Tijdens de spreekuren op de polikliniek zat ik schuin achter mijn opleider en maakte aantekeningen. “Kortademig, moeite met de trap oplopen.” Af en toe vroeg de arts aan de patiënt of de...

Week 2017 – 38

Ik weet niet meer of we De kleine Zeemeermin of Assepoester vaker zagen. Samen op de bank, dicht tegen elkaar aan keken we naar de Disney dvd’s. Helena, mijn oudste kleindochter, en ik. Sprookjes die vertellen waarom vaders hun dochters liefst klein houden, bang zijn...

Week 2017 – 37

Op een dag toen de zon nog streng toezicht hield over de zomer, de kinderen op verre campings wild speelden en hun ouders toekeken terwijl ze met spiksplinternieuwe vrienden een glaasje Chardonay dronken, las ik een boek op een terras dat overgelaten was aan oudere...

Week 2017 – 36

Vijftien jaar lang heb ik me verzet tegen de doem van de kankerdiagnose over mijn leven. Ik wilde zelf de baas zijn en dat stelletje rebelse cellen in mijn lijf de kans niet geven om te bepalen wie ik ben en wat ik met de rest van mijn dagen moet doen. Ik beken dat ik...