Week 2017 – 09

Onwillekeurig lig ik te wachten tot het op een dag gebeurt. Vooral ’s morgens als ik te vroeg wakker word, het bed nog veilig en warm is, ik me zorgen maak over de mensen die dichter bij de eindstreep zijn dan ik en me afvraag hoe ikzelf dat laatste stukje zal...

Week 2017 – 08

Julie en Mike overleden een paar dagen geleden en lieten drie kinderen na, waarvan de jongste dertien jaar oud was. Drie jaar geleden kreeg Mike hersenkanker en Julie zorgde voor haar echtgenoot tot ze zelf kanker kreeg en ze uiteindelijk beiden opgenomen moesten...

Week 2017 – 07

Wij waren zes, misschien zeven. “Kom je buiten spelen?” riep ik naar mijn vriend die boven voor het raam stond. Zo wil ik dit stukje graag beginnen, hoewel ik heel goed weet, dat het nooit zo heeft plaatsgevonden, maar het klinkt zo leuk, zo vrolijk, zo hoopgevend...

Week 2017 – 06

Even geen kankerstukjes meer. Ik kan mijn pen beter gebruiken door te schrijven over de ziekte van onze politieke systemen, over hoe je die herkent, dan bestraalt, met hormonen behandelt, als het nog kan radicaal wegsnijdt en zo niet trakteert op een chemokuur. Tegen...