Week 2015 – 45

De vraag waarom nadat veertien jaar geleden de diagnose uitgezaaide prostaatkanker bij mij werd vastgesteld ik nog altijd leef verbaast me. Met regelmaat moet ik dat uitleggen, alsof het een wonder is waarvoor ik verantwoording af moet leggen. Had ik ondertussen dan...

Week 2015 – 44

Mijn moeder vraagt zich af wat ze in het verpleeghuis doet. “Ik ga hier zo weg hoor Ivan,” zegt ze als ik haar bezoek. “Ik ga met je mee. Ik wil weer naar huis.” “Dit is je huis mama,” zeg ik. De televisie staat zacht aan en Wim Sonneveld zingt over het huis van zijn...

Week 2015 – 43

In december van dit jaar zal het veertien jaar geleden zijn dat een arts me vroeg “Waarom kom je zo laat?” De vraag had zowel een onheilspellende als een beschuldigende ondertoon. Ik was 54 jaar. Had ik moeten komen toen in 52 was, of 50 of 40? Behalve dat ik vaker...

Week 2015 – 42

Er zijn weer drie maanden voorbij, er is een nieuwe bloeduitslag en ik ga naar mijn uroloog om de strategie voor de komende tijd te bespreken. Ja, dat woord gebruikte hij. ‘Strategie’: een plan voor de rest van mijn leven. Ik heb alle getalletjes gezien. Ze staan...

Week 2015 / 41

Hij belt me op en vraagt: “Komt er nog iets na de buikprik?” Dat vraag ik mezelf ook met enige regelmaat af. Ik heb mijn bloed gisteren laten prikken en ben erg nieuwsgierig of mijn PSA weer hoger zal zijn. Wanneer is het moment gekomen dat we weten dat we ongevoelig...