Week 2015 – 36

Er moet ooit een god zijn geweest die doodmoe werd toen de zoveelste mens zei ‘Als er een opperwezen bestaat zou hij dit niet toelaten. Laat zien dat je om ons geeft’ en die iets terugzei in de geest van: ‘Ik ben maar een ander woord voor het lot van de mens, maar ik...

Week 2015 – 35

Het voelt onmiddellijk weer vertrouwd. Even krijg ik zelfs het gevoel dat ik het gemist heb. De stilte in de gangen en wachtruimtes, de bleke, magere patiënten die door de ruimte bewegen alsof ze zich onzichtbaar proberen te maken, de droeve blikken in de ogen van de...

Week 2015- 34

Zij vraagt me wat ik het mooist aan haar vind en zonder te aarzelen zeg ik “je ogen”, maar ik ben onmiddellijk bezorgd dat ze zal denken dat ik daarmee bedoel dat de rest van haar lichaam niet aantrekkelijk is, en onmiddellijk bezing ik haar billen, haar haar, haar...

Week 2015 – 33

“En natuurlijk is er de pijn .. de angst.. de eenzaamheid,” schrijft iemand me naar aanleiding van een van mijn kankerblogs. Wat moet ik haar terugschrijven? Wat heeft ze aan prietpraat en dooddoeners? Het was een drukke week en ik ontving veel mails van mensen die...