Het was nog donker toen ik haar uitliet. De wollige witte vacht ving het weinig licht op dat er was, zodat ik haar niet uit het oog kon verliezen. Met haar snuit omlaag zocht ze tussen de graspollen die boven haar uitstaken. Anderhalf jaar geleden had Helena, mijn kleindochter, haar gekregen na elk jaar op haar verjaardag verlanglijstje bovenaan ‘een hond’ te hebben geschreven. Teddie had ze haar nieuwe vriend genoemd en dat zorgde voor enige verwarring. Een mannetje of een vrouwtje? Ondanks dat ze met kerst nog een stropdasje kreeg was doordat ze vorige week voor het eerst loops was wel duidelijk dat we echt moesten stoppen Helena’s hond aan te duiden met ‘hij’.
Er was geen verkeer, zelfs niet in de verte. De hele wereld sliep uit. Zelfs de honden van de buren waren nog niet buiten. Alleen Teddie en ik waren op de wereld. Zij was op zoek naar de plekken die haar vertrouwd en dus veilig zijn omdat ze de vorige keer daar ook een plas had gedaan. Intussen dwaalden mijn gedachten af naar wat mijn plaats is in de donkere, mistige wereld die ik met de kleine witte hond deelde.
Mijn blote voeten in de haastig aangetrokken slippers voelden steeds kouder aan en ik werd wat ongeduldig. In de verte hoorde ik een haan kraaien. Teddie tilde even een van haar oren op, maar liet die al snel weer zakken. De haan en de hond deden wat de natuur ze ingaf, terwijl ik over de natuur nadacht. Zo is het in de wereld verdeeld. De haan wist niet welk jaar het was en Teddie had geen idee of 2016 nu een slecht of een goed jaar was geweest. Om eerlijk te zijn wist ik dat evenmin.
Wie beweert dat het afgelopen jaar zo’n beroerd jaar is geweest haalt het los uit een lange reeks van economische ontwikkeling, een toenemende kloof tussen rijk en arm en een aarde die te klein wordt voor zoveel inwoners. De dood van David Bowie of Leonard Cohen heeft daar niets mee maken. We konden al van ver af aan zien komen wat er ging gebeuren, alleen de details waren ons nog onbekend. Als het dan zo ver is, kunnen we niet onnozel blijven doen. Wie een jaar schuldig verklaart onttrekt zich aan de verantwoordelijkheid dat wij mensen de handelingen verrichten die de geschiedenis van de aarde bepalen. Het ligt echt niet aan de haan en ook Teddie heeft niets gedaan dat 2016 een slecht jaar zou kunnen maken. In tegendeel, de hond heeft ons alleen maar aan het lachen gemaakt en overladen met likjes om haar aanhankelijkheid te betuigen.
Wie zegt dat 2016 slecht was probeert de handen in onschuld te wassen alsof een jaartal verantwoordelijk is voor wat wij niet goed hebben gedaan en verschuilt zich achter de schuldige onwetendheid, kiest bewust de gelogen waarheid en verzuimt een bijdrage te leveren aan een samenleving waar iedereen in mee mag delen. Als het een beroerd jaar is geweest, dan kunnen we alleen maar zeggen dat wij er een slecht jaar van hebben gemaakt. Wijzelf hebben verkeerde keuzes gemaakt, toegekeken omdat we ons te goed voelden om te kiezen en we hebben ons laten misleiden door de valse profeten met de meeste hormonen, die het langst onecht mochten glimlachen zonder dat we ze met nette argumenten in de rede vielen omdat we gewoon een beetje bang voor ze waren, zodat ze het vaakst hun uitzichtloze boodschap konden herhalen.
Echte helden schreeuwen niet, ze zijn bereid te verliezen.
Teddie wilde weer naar binnen en uit zichzelf trippelde zij naar de achterdeur, maar ik was nog lang niet klaar met overwegen wat een mooie wens voor het nieuwe jaar zou zijn. Toch volgde ik haar en eenmaal binnen deed ik voer in haar bakje terwijl ze op een afstandje dankbaar toekeek. Zodra ik vanuit mijn hurkhouding omhoog kwam schoot ze met haar staart kwispelend toe. Ze is altijd even lief. Toch wantrouwt ze sinds een paar maanden mannen die aanbellen om iets af te leveren. Dan keft ze opgewonden bij de deur en kijkt de bezoeker fel aan. Een paar maanden geleden had iemand die een pakje bracht blijkbaar last van haar en gaf haar een genadeloze trap.
Ik hoop voor 2017 dat we de wereld rondom ons het respect en de liefde geven die nodig is om samen tot het beste dat in ons zit te komen. Voor en met iedereen, niet alleen voor onszelf en onze kinderen. Ook voor de hond en de haan. En dat we keffen als er mannen met een verkeerde boodschap voor onze deur staan.
Een spannend jaar komt eraan. Ik wens je een mooi jaar toe Ivan. Geniet van Marion en de kids.
Ja mooie wens Riet Vente, ik doe mee, fijn Jaar hoor Ivan, geniet van familie, vrienden en de mensen die verder van je houden.
Prachtig beschreven zo’n ongerepte vroege ochtend, waarin alleen het gekraai van een haantje is te horen. Lekker struinen in de vrije natuur met een hond. Ruiken, zien, horen, voelen en genieten van het nu. 2016 was voor mij persoonlijk een heel zwaar jaar, omdat mijn leuke lieve slimme moeder van 93 afgelopen zomer is overleden. Het leven zal nooit meer zo mooi zijn als het was. – – – – – – En verder…..van domme mensen valt niet te winnen. Wat dat betreft ben ik heel graag een verliezer en blijf ik zoveel mogelijk uit hun buurt.. Ze worden steeds weer geboren. Ik geloof in democratie en in politiek, daar ligt in de eerste plaats de mogelijkheid voor maatschappelijke veranderingen. Maar wanneer mensen massaal op de schreeuwers en de egotrippers gaan stemmen is het einde zoek. Gezellige & rustige jaarwisseling gewenst. Morgen vliegen hier waarschijnlijk weer de hele dag groepjes ganzen rond die elkaar gakkend zoeken, ruw verstoord door het grootste Beest, de machtsbeluste mens.
….echt weer een lekker begin van het nieuwe jaar om te moeten lezen dan duizenden complete idioten als volgzame lemmingen de ijskoude zee in zijn gedoken, alles onder auspiciën van worstfabrikant Unox, door wiens toedoen jaarlijks miljoenen dieren worden gemarteld (daglicht niet zien, oormerken, verkrachting KI, gescheiden van het moederdier, opgepakt vervoer etc etc) , afgeslacht en opgevroten. Een verbod op de prehistorische gewoonte van het eten van dierenlijken zal nog zeker 50 jaar op zich laten wachten. Als het er ooit al komt.
Toch blijf ik zeggen dat het een rotjaar was, voor ons persoonlijk, door wie we achter hebben moeten laten en niet mee kunnen nemen over de drempel naar 2017. Ons gevoel over het afgelopen jaar wordt niet zozeer bepaald door de wereld om ons heen maar wel hoe het ons met onze dierbaren in die wereld vergaat.
Ja, de kring het dichtst om je heen (familie, vrienden) is zeker het belangrijkst. Maar ik krijg ook wel iedere keer een depri en machteloos gevoel als er weer een aanslag is gepleegd op totaal onschuldige mensen door de zoveelste über-laffe gefrustreerde (en vaak zwaar gedrogeerde en/of godsdienstwaanzinnige) kruimeldief. Die het leven allang niet meer zag zitten of die hoopt de aanslag te overleven en snel even rijk te worden door de organisatie waarvan hij ( in zeker 95% van de gevallen betreft het een hij) de walgelijke gewetenloze ideologie aanhangt. Of is zo zwaar geïndoctrineerd dat hij meent zijn uitzichtloze bestaan in te kunnen ruilen voor een hiernamaals waarin hem 7 maagden als willoze stukken vlees op een presenteerblaadje worden aangeboden. Hoe dit te stoppen? Het maakt mij althans moedeloos. Nu moeten er bij allerlei festiviteiten vrachtwagens en betonblokken worden geplaatst als blokkades. En dan nog kan er zo’n gek met een wapen om zich heen gaan schieten. Alle leukigheid en spontaniteit wordt verpest. Wat de dood van die beroemde zangers betreft…ze hebben meestal allesbehalve gezond geleefd en ik was geen fan van hun muziek. Dus daar voel ik me niet bijzonder door geraakt. Zielig voor hun familie.
Gelukkig Nieuwjaar
Waarom Iwan deze berichten sturen? Die kent hij zelf ook wel, grotendeels. Lieve Ivan, blijf in de liefde, jij kunt het en schrijf ons
erover, met en zonder alle scherpere kantjes, het grote mooie heb je ons zo vaak gegeven, doorgegeven, ik blijf dankbaar aan je denken,
of je onder ons bent of ergens anders, maakt niet uit … dank je wel hoor mooi mens ! ga hier alsjeblieft door zo lang je kunt !
liefs en sterkte met de scherpe kantjes, understatement! 🙂
Nel