Deze week belde een schoondochter van vroeger die me zeer dierbaar is mij op om me te vertellen dat ze van me gedroomd had. In haar droom had ik een bestseller geschreven. Vijfhonderdduizend exemplaren waren er verkocht. Het boekje had als titel ‘Alles wat ik weet’ en in tegenstelling tot wat ik normaal doe had ik het kort en bondig opgeschreven. Het was een dun boekje dat iedereen wilde hebben. Of het nu van haar of uit een vreemde mij onbekende wereld kwam, het was een boodschap aan me: “Schrijf het allemaal eens beknopter op en stop met al die zijwegen en uitweidingen.” Misschien moet ik er nu maar meteen mee beginnen.
Wat ik weet is dat seks en liefde het belangrijkste in het menselijk bestaan zijn. En dan moet ik niet zoals gebruikelijk uitleggen waarom dat zo is (het zorgt ervoor dat het leven op aarde doorgaat als ik allang niet meer leef), nee ik ga gewoon verder met de volgende poging mijn kennis te delen.
Wat ik ook weet is dat veel mensen het niet meer doen. Er is zoveel welgemeend en serieus advies over seks beschikbaar dat ik me wel eens afvraag hoe het mogelijk is dat er nog mensen bestaan die er problemen mee hebben. De tips vliegen je om de oren, wat kan ik daar nog aan toevoegen?
Ik weet dat voor de beginperiode er geen professionele seksadviseur noodzakelijk is (met uitzondering misschien op de plaatsen ver weg waar nooit uitgelegd wordt waar de knopjes zitten waaraan je moet draaien en wat je waarin moet stoppen), maar na een paar jaar gaat de controle over frequentie en ritme van het bedrijven der liefde verloren.
Dan moet ik voorkomen dat ik vervolgens iemand citeer die zou moeten bewijzen dat ik gelijk heb met wat ik weet, maar het liefst zou ik vervolgens toch een erkende professionele seksadviseur van de Huffington Post Divorce site aanhalen: “Relationships are always hot and heavy in the beginning. But at some point, most people in long-term relationships experience a lull in the bedroom.” Ik dacht, wat moet je als Nederlander met zo’n advies? Ik pakte onmiddellijk het woordenboek. Het betekent ‘stilte’, vandaar ook het woord voor slaapliedje lullaby. Als je wilt slapen is die stilte wel fijn en daarom is dit de volgende zin in ‘Alles wat ik weet’: Doe het overal behalve in de slaapkamer. Eigenlijk zou ik het daarbij moeten houden, maar voor degenen die het niet goed begrepen hebben voeg ik toe: In de keuken, op de bank in de voorkamer, in de achtertuin op zonnige dagen, op lange wandelingen bij prachtige uitzichten als je weet dat je de enige op het pad bent.
Wat ik weet is dat het uiteindelijk iedereen overkomt. Maar als je het niet meer doet, wat dan nog wel? De belasting samen betalen? Over de kinderen praten omdat er geen andere onderwerpen meer zijn? Een serie die je eigenlijk niet goed vindt samen bekijken? Samen op de kleinkinderen passen?
Wat ik weet is wat mensen gelukkig maakt: het rondkolken van knuffelhormoon en gelukshormoon in het lichaam. Dat is moeilijk in je lichaam op te wekken als je alleen maar samen de zaterdagse boodschappen doet. Dat doe je zoals in het Hooglied beschreven wordt en het gaat gepaard met zweet, tranen van geluk en als je wat ouder bent met stijve spieren de dagen daarna.
Ik weet wat de hindernissen zijn. Druk, druk, druk. Stress, stress, stress. Als het stresshormoon in je bloed raast zet het de activiteiten die niet bedoeld zijn voor het onmiddellijk overleven op een laag pitje. De doorsnee seksadviseur zal dan romantische muziek, gezellig samen eten en de open haard adviseren (voor de hardnekkige gevallen een weekendje Rome), maar ik schrijf in mijn boek alleen op wat ik weet.
Maak het niet te ingewikkeld met theorieën en gedachten, maar houd je aan wat ook de fabrikant van Nikeschoenen zo goed weet: “Just do it”. Er is altijd tijd voor en het is altijd het juiste moment. Ik weet dat als je ook maar het geringste gevoel van verlangen in je op voelt komen, je een toenaderingspoging moet doen. Voor wie zich niet meer kan herinneren hoe dat gaat, weet ik dat het flirten heet: een glimlach, een grap, een schalkse opmerking. Geen Keulse Bahnhof toestanden, want als er geen respons komt moet je heel goed weten dat je je energie tot een volgende gelegenheid moet bewaren.
Ik weet dat als je prostaatkanker krijgt en medicijnen slikt die de hormonale machine in je lijf het zwijgen opleggen, je niet op moet geven. Hoe ik dat weet? Dat ga ik in mijn bestseller niet opschrijven, maar hier mag ik wel bekennen dat ik het weet dankzij mijn vrouw. Ik weet dat als je het aantal keren dat je in een jaar haar hand hebt vastgehouden, je arm om haar heen geslagen hebt, haar voeten hebt gemasseerd nog weet, je gefaald heb want daar heb je geen hormonen voor nodig. Ik weet dat als je de keren dat je seks hebt gehad nog wel precies weet dat goed is, omdat je blijft proberen dat onderdeel te laten zijn van het leven dat je nog rest.
Het is precies 45 jaar geleden dat ik Marion tegenkwam en een mij onbekend thuisgevoel ervoer, een vertrouwdheid die ik nooit eerder meemaakte, iets dat toeneemt als ik steeds dichter bij haar kom, tegen haar aan kruip, me in haar nestel, dat ik altijd zo samen wil blijven, maar ja er komt een moment en dan vallen de twee delen die voor elkaar gemaakt zijn weer uiteen en ge je weer achter de tekstverwerker zitten om een stukje te schrijven. Maar: ik weet het allemaal daardoor en als ik me wil herinneren wat ik weet, dan moet in de bron van al die kennis weer opzoeken.